Josef Barkai [Grossbard]

                      

Syn Chaji -Tamar i Zwi-Ozera. Urodzony 28.2.1908r. w Łodzi. Ukończył Hebrajskie Gimnazjum i przynależał do Organizacji Żydowskich Harcerzy. W rodzinnym domu, w szkole oraz w organizacji otrzymał wychowanie syjonistyczne w rezultacie którego po ukończeniu 16-tu lat, w 1924r., wyjechał do Palestyny, gdzie przebywali Jego dwaj starsi bracia. Podobnie do innych, przybyłych w owym okresie, pracował jako robotnik budowlany
oraz jako wartownik, między innymi przy budowie Hebrajskiego Uniwersytetu na Górze Scopus
w Jerozolimie, gdzie był jednym z wartowników podczas uroczystej inauguracji Uniwersytetu w 1925r.
Z Jerozolimy został przeniesiony do pracy w Beit-Alfa i w Ein-Charod.
W 1929r. został zatrudniony jako robotnik w Elektrowni i brał udział w założeniu linii wysokiego napięcia
z Naharaim, a potem przy założeniu linii Hedera-Tel-Awiw. Po ukończeniu powyższych prac został zatrudniony jako urzędnik w firmie “Nechusztan”, gdzie pracował do końca 1939r.
Następnie został przeniesiony do brytyjskiej bazy wojskowej w Sarafend [Zrifim] a z tamtąd do Bazy w Beit-Naballa, gdzie kierował działem elektryczności, dokształcał pracowników i uczył zawodu Arabów z sąsiednich wiosek. Pomimo pracy nie zaniechał dokształcania się: oprócz Polskiego, władał biegle językiem Esperanto, Angielskim, Francuskim oraz Niemieckim. Był aktywnym członkiem klubu szachistów im. Laskera w Tel-Awiwie.
Dnia 10.1.1946, po zniknięciu  arabskiego magazyniera który pracował w Bet-Naballa, rozpętano nagonkę na żydów, rzekomo odpowiedzialnych za owe znikniȩcie. Arabscy robotnicy napadli na żydowskich pracowników.
Barkai przypomniał sobie że jedna z pracownic pozostała w bazie i zawrócił aby ją ocalić. Pracownica została ocalona lecz Barkai padł brocząc krwią.
Pozostawił żonę i dwie córki.
Został pochowany w kwaterze członków “Hagana” na cmentarzu w Nachlat-Icchak, koło Tel-Awiwu.
Pośmiertne wspomnienie o J. Barkai ukazało się w gazecie “Dawar”.