Eljahu Krauze

Urodzony w 1920r. w Łodzi. W młodzieńczych latach przyłączył się do organizacji “Beitar” i z czasem stał się aktywnym członkiem Związku Syjonistycznych Rewizjonistów.  W 1939 r. przybył do Palestyny i przyłączył się
do Żydowskiego Narodowego Związku Wojskowego [“Ecel”].
Wraz z wybuchem Drugiej Wojny Światowej zmobilizował się do Brytyjskiej Armii i został przydzielony do
605 Kompanii w Korpusie Kopaczy. Służył na Pustyni Zachodniej, w Mars A- Matruh, w Sulum i w Tobruku.
W marcu 1941r. został przeniesiony wraz ze swoim korpusem do Grecji aby powstrzymać  niemiecką inwazję.
Po upływie miesiąca Brytyjski Korpus skapitulował i wiȩkszość żołnierzy została wziȩta do niewoli.
Eljahu był jednym z nich.
Już pierwszego dnia pobytu w obozie jenieckim zaczął poszukiwać drogi do ucieczki i powrotu na front.
Po trzech latach pobytu w niemieckim obozie jenieckim zmówił się ze swym kolegą, Dowem Eizenbergiem,
i w dniu 17.5.1944 obaj podjęli próbę ucieczki, lecz zostali złapani i ponownie osadzeni  w obozie.
Jeden z niemieckich sierżantów który nakazał obojgu przyłączyć się do poszukiwań za trzecim jeńcem, jakoby zaginionym  podczas próby ucieczki, zastrzelił obu strzałem w plecy. Dow został ciężko ranny a Eljahu poległ na miejscu.
Został pochowany na Brytyjskim Cmentarzu Wojskowym w Krakowie.
W rok po śmierci został odznaczony za odwagę.
Pośmiertne wspomnienie o Nim zostało opublikowane w “Na wieczną pamiȩć” [“Zichram necach”],
w “Księdze dobrowolności” [“Sefer Ha-Hitnadwut”], w “Roczniku Dziennikarzy” [“Sefer Haszana szel
Ha-Itonaim”] oraz w księdze “Izkor” Instytutu Żabotyńskiego.